در این مطالعه دانشجو دکتری کاملیا اربانیاک (Camilla Urbaniak)، نمونه بافت سینه ۵۸ زن که تحت عمل لامپکتومی(lumpectomies)- برداشتن غده از بافت سینه – و مسکتومی (mastectomies)- برداشتن کل بافت سینه- قرار گرفته بودند و تومورهای خوش خیم (۱۳ زن)، بدخیم (۴۵ زن) و همچنین ۲۳ زن سالم  که عمل کاهش یا افزایش سایز سینه را انجام داده بودند، را مورد بررسی قرار داد.

آن ها با استفاده از روش تعیین توالی DNA  نوع باکتری بافت را شناسایی و سپس کشت دادند تا از زنده بودن آن مطمئن شوند.

زنان دارای سرطان سینه دارای سطح بالایی از باکتیر اشرشیا کلی (Escherichia coli) و استافیلاکوکوس اپیدرمیس (Staphylococcus epidermidis) بودند، این باکتری های باعث ایجاد شکست در دو رشته DNA می شوند. این نوع شکست DNA مضرترین نوع آسیب DNA است  که به علت اکسیژن فعال و پرتوهای یونیزه ایجاد می شود. مکانیسمی که این آسیب را ترمیم می کند، بسیار مستعد خطا می باشد و خود باعث ایجاد سرطان می شود.

در مقابل، لاکتوباسیلوس (Lactobacillus) و استرپتوکوکوس (Streptococcus) بعنوان باکتری های سلامت شناخته می شوند و به میزان بیشتری در سینه افراد سالم نسبت به مبتلایان به سرطان وجود دارد. هر دو گروه از این باکتری ها دارای خواص ضد سرطانی هستند. برای مثال سلول های کشنده طبیعی (Natural Killer Cells) برای کنترل رشد تومورها بسیار ضروری است و کاهش تعداد این سلول ها منجر به افزایش خطر سرطان سینه می شود. استرپتوکوکوس ترموفیلوس (Streptococcus thermophilus) آنتی اکسیدان هایی تولید می کند که اکسیژن های فعال آسیب زننده به DNA  را خنثی می کنند.

به گفته دکتر رید، انگیزه انجام این تحقیق اطلاع از کاهش سرطان سینه در زنانی بود که شیردهی داشتند. وی می افزاید: ” از آنجائیکه شیر انسان حاوی باکتری های مفیدی می باشد، برای ما جالب است که بدانیم که آیا وجود این باکتری ها منجر به کاهش سرطان می شود و یا وجود انواع دیگری از باکتری ها در غدد پستانی زنانی که هرگز شیر دهی نداشته اند، باعث ایجاد سرطان می شود؟ برای بررسی این سوال، ابتدا ما باید وجود باکتری ها در شیر سینه زنان را نشان دهیم. ( آن ها در تحقیق قبلی این موضوع را تائید کرده اند).

با این حال شیردهی برای افزایش فلور باکتریایی در سینه خانم ها ضروری نمی باشد. دکتر رید در این باره می گوید: ” همکاران ما در اسپانیا نشان دادند که باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیل (lactobacilli)  که زنان مصرف می کنند به غدد پستانی آن ها می رسد. این نتایج در ترکیب با یافته های ما این سوال را پیش می آورد که آیا زنانی که در معرض ریسک بالای سرطان سینه هستند باید میزان بیشتری باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیل مصرف کنند ؟ با این حال تا به امروز محققان حتی چنین سوالی را مطرح نکرده اند،  در واقع برخی از آن ها وجود هر گونه رابطه ای بین باکتری و سرطان سینه را نیز رد می کنند.”

وی در ادامه می افزاید: ” علاوه بر مبارزه مستقیم با سرطان می توان از طریق افزایش مصرف باکتری های پروبیوتیک و همچنین درمان هدفمند با آنتی بیوتیک سرطان سینه را مدیریت کرده و بهبود بخشید.”

در هر صورت با توجه به وجود باکتری ها در سراسر بدن، باکتری های موجود در سینه نیز باید چک شوند، ولی این سوال وجود دارد که شاید عامل دیگر جز باکتری سیستم ایمنی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد؟ ما هنوز به این پرسش پاسخ نداده ایم ولی محققان باید مطالعات در این زمینه را بعنوان یک پتانسیل درمانی در نظر بگیرند.

مترجم: مهسا امام پور

دیدگاهتان را بنویسید