مطالعات نشان داده اند، در بیماران چاقی که مبتلا به دیابت نوع دو نیز می‌باشند ،عمل جراحی bariatric  منجر به بهبود بیماری گشته است . به این معنی که کنترل Normoglycemic  بدون نیاز به دریافت داروهای ضد دیابت در بیش از سه‌ چهارم موارد وجود داشته است.

بعد از جراحی bariatric بیماران وزن بیشتری را نسبت به روش‌های سنتی که فقط ۲۵ درصد از کل وزن بدن را کم می‌کرد، از دست می‌دهند.

علاوه بر این در بیماران مبتلا دیابت نوع دو ۸۷ درصد افراد حداقل به کنترل بهتر گلوکز و نیاز کم‌تر به داروهای ضد دیابت دست‌یافته‌اند و به‌طور متوسط ۸۷ درصد دستیابی به کنترل نرمال گلایسمیک بدون هیچ‌گونه استفاده از داروهای ضد دیابت را نشان داده‌اند.

جراحی‌های کاهش وزن می‌تواند در دو تیپ عمده رده‌بندی شود:

تیپ یک: جراحی‌های کوچک‌کننده‌ی معده

تیپ دو: جراحی‌های بای پس معده

این رده‌بندی در وهله‌ی اول بر پایه‌ی احتمال کلی فرایند کاهش وزن انجام‌شده است.

فرآیندهای محدود کننده‌ی معده:

• کوچک کردن معده، گاستریک باندینگ قابل تنظیم با لاپروسکوپی
• گاستروپلاستی عمودی

این جراحی‌ها حجم معده را محدود می‌کنند و بنا براین، دریافت کالری را نیز به‌وسیله‌ی تحریک کردن احساس سیری محدود می‌کنند. بعدازآن بیماران در حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از وزن کلی بدن خود را از دست می‌دهند.

به‌علاوه مطالعات چند جانبه، که شامل آزمایشات کنترلی تصادفی می‌باشند، بهبود دیابت نوع دو را به‌ وسیله‌ی جراحی معده قابل تنظیم با لاپاراسکوپی نشان داده‌اند، اما این روش به همراه درمان دارویی مرسوم به‌کاربرده نشده بود.

این تأثیر عمدتاً به همراه کاهش وزن و بهبود مقاومت انسولین خود را نشان می‌دهد. هردوی این موارد چندین ماه پس از عمل جراحی اتفاق می‌افتند.

توجه داشته باشید که در این آزمایشات همه‌ی بیماران افرادی بودند که کم‌تر از دو سال بود دیابت در آن‌ها تشخیص داده‌شده بود.

همچنین جراحی بای پس روده (Roux-en-y-gastric bypass) نیز کالری دریافتی را از همان طریقی که گاستریک باندینگ و گاسترو پلاستی عمودی این کار را انجام می‌دهند، محدود می‌کند، اما ازآنجایی‌که روده‌ی کوچک کوتاه شده است، بیماران نمی‌توانند چربی و مواد غذایی را جذب کنند و درنتیجه بیشتر بیماران بهبود دیابت نوع دو را تجربه می‌کنند.

حتی بیمارانی که دوره‌ی بیماری‌شان طولانی‌تر بوده نیز مشمول این درمان همراه با انسولین بوده‌اند.

نتایج:

دیابت نوع دو، یک بیماری پیش‌رونده است که باگذشت زمان درمان ‌ناپذیرتر می‌شود، یعنی هرچه دیرتر اقدام به کنترل آن شود درمان آن سخت‌تر خواهد بود.

چاقی منجر به شدیدتر شدن این بیماری و مقاومت به انسولین می‌گردد. کم کردن وزن می‌تواند به کاهش مقاومت انسولین و بهبود هایپرگلایسمی منجر گردد.

مراقبین سلامت باید، برای جلوگیری از چاقی و بازگشت دوباره‌ی وزن در بیماران دیابتی برنامه‌ای پیش رو داشته باشند و برنامه‌هایی که دربرگیرنده‌ی اصلاح سبک زندگی می‌شوند مثل اصلاح عادات غذایی و فعالیت فیزیکی را ارائه دهند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به لینک زیر مراجعه کنید:

لینک منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نام (الزامی)

ایمیل(نشان داده نمی شود) (الزامی)

وب سایت